Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. An haec ab eo non dicuntur? Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Duo Reges: constructio interrete. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Tu quidem reddes;
Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Nunc de hominis summo bono quaeritur; His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Eadem nunc mea adversum te oratio est.
Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant; Equidem, sed audistine modo de Carneade? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Restinguet citius, si ardentem acceperit.