Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Duo Reges: constructio interrete. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quorum altera prosunt, nocent altera. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quis Aristidem non mortuum diligit?
Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Ut aliquid scire se gaudeant? Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Sed residamus, inquit, si placet. Restatis igitur vos; Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.
Hoc non est positum in nostra actione. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;
Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Quis istud, quaeso, nesciebat? Hac videlicet ratione, quod ea, quae externa sunt, iis tuemur officiis, quae oriuntur a suo cuiusque genere virtutis. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Negat enim summo bono afferre incrementum diem.
